Eski evler...
Mürşide AYHAN

Mürşide AYHAN

HAYATA DOKUNANLAR

Eski evler...

02 Mart 2018 - 12:11

Omuz omuza dayanmış, kucaklar gibi dostunu,
Mahalle aralarında, sıralanan o eski evler,
Yanı başında buluverirsin konu komşunu,
Kilitlenmez kapıları, yok öyle kötü adetler…
 
Bakar sımsıcak, dışarı;  ahşapların arasından, aydınlık camlar;
Tutunmak ister hayata, sımsıkı temelinden;  sarsılsa da bağlar.
Sürmüş yüzüne, yaşamının rengini, yadigârdır atadan,
Vefa umar, şefkat umar; destek umar hatıralardan…
 
 Avlusuna adım attığında, karşılar seni kokular,
Kaynatılmış reçeller, şifalı çorbalar, temiz kokulu sabunlar…
Sevgi sürülür yaralara, merhem olur, geçiverir acılar,
Isıtıverir içini, dışarıda üşütse de kederler, dertler, gamlar…
 
Mutfağında pişmiştir Allah ne verdiyse; akşamın yemeği,
Ne kadar acıksan da öğretir,  sabırla beklemeyi,
Bir tabak ayrılır komşu hakkı, pastası, böreği,
Kapı gıcırdayarak açılır, gelir evin babası, beyi…
 
‘’Babam geldi ‘’diye koşturur çocuklar, koşturur umut,
Kucaklanırken sevinçle, küçük bir şekerle olursun mesut,
Ceplerinde bulunur babanın; huzur, güven, dağ, gök; bulut.
Oturulurdu sofraya; başlar önce büyükler, unutma aklında tut!
 
Çık! Kapısının önüne, selam ver gelene geçene,
Tanırsın herkesi sohbetler güzel;  çay, kahve bahane.
Düğün dernekte, zor günde bir olur bütün mahalle,
Bölünür acılar azalır; sevinçler çoğalır, birlikte…
 
Zaman yorar her şeyi,  duvarlarına sinse de sevgiler,
Ninemizin anlattığı masallar da, kazansa da hep iyiler.
Şimdi boynu bükük kaldı eski evler, öksüz yürekler,
Unuttuğumuz sokaklarda, unutamadığımız eski evler…
 
Yıkılmaya mahkûm olmuş, kimi direnip ayakta kalmış,
Nesilden nesile tütmüş bacası, babadan oğula el almış,
Kıyısında saklanmış, küçük bir anı, ta içten yaralanmış.
Tarihe bel bağlamış, eski evler, bir varmış bir yokmuş…
 

Mürşide AYHAN

 

Bu yazı 3995 defa okunmuştur .

Son Yazılar