Niğde-Çamardı, Aladağların en yüksek tepesi DEMİRKAZIK ve kış.
KAR YAĞARKEN
Kışın, bir sabah uyandığınız da, sıcacık evinizin penceresinden yağan karı görüp içinizi çocuksu bir sevinç kaplar mı sizin de? Akşamdan bir şey yokken; sabaha kadar yerlerin bütün çirkinliklerini örtmek istercesine dolduruverse kar…
Kar yağarken huzur duyarız, kar tanelerinin özelliğidir. Bütün gürültüleri alır kendinde eritir. Huzurlu bir sessizlik bırakır geriye… Bu yüzden huzur verenlerin yolu hep gözlenir.
Karla kaplanmış her yer bana, çok yakınmış gibi gelir. Her zaman gözümün önünde duran ama çoğu zaman kanıksadığım için dikkatimi çekmeyen dağların, ağaçların, evlerin damlarını; örtündüğü beyaz battaniye ile sanki ilk defa görüyormuşçasına fark etmem beni hayrete düşürür, heyecanlı bakışlarımla şaşar kalırım.
Göz alabildiğince genişleyen bakış açısı, karla birlikte sihirli bir derinlik kazanır. Bir an önce dışarı çıkıp kartopu oynamak, kardan adam yapmak isterim. Karı ellerimle toparlarken, sıkıştırırken çıkardığı gıcırtı sesi bütün gerginliğimi alır götürür.
Sabahın ilk saatlerinde henüz yerler kauçuk yumuşaklığında iken ilk bıraktığınız ayak izlerinize dönüp hiç bakar mısınız? Çocukluğunuzdaki gibi yerlere yatıp vücudunuzun şeklini o yumuşak zeminde hissetmek ister misiniz? Yaramaz çocuğun pamuk helvayı koparıp koparıp irili ufaklı atışı gibi yağmaya devam ederken; yüzünüze gözünüze serpiştiriyorsa keyifle izlemez misiniz?
Ayak izleri bırakarak, yorgun argın yürüyen insanlar görürüm, hayatın yükünü omuzlarında taşırken; ezildiğini yokluk içinde yaşadığını düşünürüm. Ortalıkta gezinen kedilerin, köpeklerin, bir şeyler bulup yemek umuduyla karda yiyecek arayan serçelerin, minik ayaklarıyla çıkarttıkları izler, düzgün paralellikte ilerlerken; acıma duygusuyla karışık bir üşüme gelir, ürperirim.
Şehre kar yağdığında; manzara her zaman kusursuz olmaz. Bıraktığı beyazlık pek de kalıcı değildir. Caddelerde giden araçlar ve insanların adımları karı bozuyor. Daha sonra çamurla karışık kirli ve kasvetli bir hal alan sokaklar, gri renkli gökyüzüne eşlik eder. Karın çağrıştırdığı duruluk ve sakinlik, erimeye yüz tuttuğunda, içimde gizli bir umut doğar, baharın geleceği, doğanın kendini bir kez daha yenileceği günlerin umudu… Bu yılda kış bitiyor, eski kışlar yitip gidiyor…
Mürşide AYHAN