Bir Millet anlatayım çocuğum;
Sen masal sanıp dinle!
Yedi başlı ejderhanın pençesinde,
Şahadet göklerdeydi, gazilik yerde,
Sen Çanakkale Türküsünü makamınca söyle...
İçim acıyor çocuğum;
Şu kopan fırtınanın Şanlı zaferinde,
Çarıklı ayakları bir yerde, gövde başka yerde,
Kınalı kuzular dönmemek üzere siperlerde,
Sen Çanakkale Türküsünü makamınca söyle…
Yüreğim ŞEHİTLİKTİR çocuğum;
Ortalık tozdan dumandan kandan seçilmez,
Kızıl sular köpürdü, artık bu yoldan dönülmez.
Nasıl bir kudret ki, patladı yanardağ söndürülemez…
Acılarla yoğrulmuş, mutluluğunun sesiyle,
Sen ÇANAKKALE TÜRKÜSÜNÜ makamınca söyle...
Farkında mısın? Efsane yazılıyor çocuğum;
Canlanmış ruhları ile özgürlük vaat ediyor yattıkları yerden,
Baharları müjdelediler son nefeslerini verirken,
Dualarım, minnetim, onlara; cennetten selamları gelirken.
‘’ÇANAKKALE GEÇİLMEZ’’ diye haykırdığım sesimle,
Sen ÇANAKKALE TÜRKÜSÜNÜ makamınca söyle…
Mürşide AYHAN