Çocuk Bayramını Kutlarken
ÇOCUKLARIMIZ
Al benili lüks ayaküstü yemek yenen yerleri,
Fast food, diye çekiyor; yabancı isimleri.
Adımını attığın an, içeride çocukların sesi,
Getirmiş oraya, annesi, babası, ya halası, teyzesi,
Sıraya girenler oyuncak peşinde,
Özenle hazırlanmış, dolu tepsileri elinde.
Çocukları mutlu etmek herhalde bu olmalı,
Ufaklık başkasını yemezmiş, üstelikte pahalı.
Farkına varmaz alıştırır çocuğunu,
Sonra da şikâyet eder, yemiyor onu bunu.
Yabancılara özenmek, şimdi moda olmalı,
Bir zamanlar ne bağırırdık; yerli malı yerli malı.
Uzaktan seyreden, yutkunan mutlaka vardır,
Üstü başı perişan; adı sokak çocuklarıdır.
Kimi gelir sırnaşır bir lokma ekmek parası,
Kiminin elinde, kâğıt mendil, gözler kömür karası.
Bilmem hangi gezegenin yaratığı,
Zannedersin onun da yoktur canı.
Çöplüktür senin sofran, toplumda yoktur yerin,
Nerde uyur, nerde büyürsün; nereler evin?
Bütün suçlar sende toplanır, sokakların yüz karası,
Öyle kirlenmiş ki nasıl temizlenecek alın yazısı?
Kendi yaranı kendin sar, yapıştır o, yara bandını,
Yüreğine merhem diye tıka mendil kâğıdını.
Kendi çocuklarımızı büyüteceğiz, yapacağız tahtını bahtını,
Sen nasıl ödeyeceksen öde, dünyaya gelmenin günahını…
Mürşide AYHAN